Caner Kemahlıoğlu | Müsilaj

Giderek betonlaşmış yer küre üzerindeki felaket senaryolarının artması ekolojik bozulmaya örnek olduğu gibi insanlığın ve tüm canlıların artık yaşayamayacağı bir distopya ortamına dönüşmektedir. İnsan beyninin karmaşıklığı, içerisinde; yıkım, savaş, felaket, salgın vb. kavramları bütünleştirerek metaforlarla tasvir edip, bir yer de bedensel imgelerin çürümeye, yok olmaya başladığını yansıtmaktadır.  İnsan bedenlerinin, zihinlerinin aynı zamanda günümüzde de salgınların etkilerinden henüz kurtulamamış ruhsallıklarını bedensel ve çizgisel figürlere taşıyıp deformasyona uğramış mekânlarda betimledim. Kendilerine yeni bir yaşam ortamı aramaya çalışan metaforlaştırılmış canlıların doğanın aslında özünde olan kökleri betonlaşmış yıkıntıların içerisinden arındırılarak, solunan havayla temas etme çabası içerisinde betimledikleri görülmektedir. Tüm canlıların betonlaşmış yer kürede olmadığını düşünürsek, betonların aşınmış yıkıntılarının küfle bezenmiş olduğunu ve aslında dünyanın alt yapısında yatan bir gizli ekolojik sarmaşığın olduğu düşünülebilir.

Bunun yanında dünyamıza bir yandan da insanoğlu zarar vermektedir. Ülkemizde Marmara Denizi’nde etkili olan deniz salyası (müsilaj) ile kaplanmış bir şekilde insanda endişe uyandırıyor. Giderek betonlaşan dünyada bu deniz salyası sorunu da bir yerde insanlık sonucu oluşan bir ekolojik felaket örneğidir. Bir doğa olayı olan müsilaj biyolojik ve kimyasal olan atıkların bir araya gelmesi sonucu betonlanmış yapılardan kaçan canlıların sığındığı temiz bir yer olamadığının kanıtıdır. Eserde karadaki yaşamın dengesini bozduğu gibi denizdeki yaşamın dengesini de bozan bu bakteriyel durumu yansıtmaktadır. Doğanın içinde yaşayan ve bir parçası olan canlı türlerinin birçoğu bilinçsiz bir şekilde ölüme terk edilmiştir. Bu doğrultu da doğa da yaşam alanı için mücadele eden metafora dönüşmüş canlıların yanı sıra domuzu metaforlaşmaktan kurtarma eylemi görülmektedir.

Arı metaforu;  doğadaki önemi bütün canlıların ekolojisini denge de tutmasını yansıtmaktadır. Arılar olmazsa dengenin ve düzenin bozulacağı ve tüm canlıların ekosisteminin altüst olacağını ifade etmektedir. Balık metaforu; insanoğlunun bilinçsiz bir şekilde denizlere ve doğaya bırakmış olduğu atıksal kirliliklerden ötürü canlıların yaşam alanlarının katledildiğini yansıtmaktadır. Domuz ise, belli dönemlerde gerek kutsal gerek istenilmeyen bir canlı türü olmuş ve bir tür salgın taşıyan bir canlı türü olarak hafızalarda kalmasından ötürü bu çalışma da domuzu kaos ortamından kurtaran bir kız çocuğu ile betimlenmesi kurguyu desteklemiştir. Pek çok kültürde domuzdan uzak durulmuştur. Toplumlarda istenilmeyen, cüzama davetiye çıkarılabilecek bir algısı vardır. Ama bu kaotik ortamda insanlar kadar diğer canlılarında düşünülmesi gerektiğine vurgu yapılmaktadır. Figür ve domuz arasındaki ilişki ise yine kaotik ortamda insancıllaştırmaya vurgu yapıp, domuz tabusunu yıkarak doğadaki eşitlik dengesini yansıtmaktadır. Bu çalışmada aktarmak istediğim, ekolojinin bozulmalısının dışında, insanoğlunun bilinçsizce hem kendilerine hem de diğer canlı türlerine vermiş olduğu atmosferik bozulmaları yansıtmaktadır.